NASIL BİR İNSANDI ?

 

Nazım Hikmet ile ilgili olarak edindiği izlenimleri de anlatan Ansimov, büyük şairi şöyle anlattı, "Biz onunla 1958-59'da tanıştık. İlk olarak çok yakışıklı ve etkileyici idi. Eşi ile birlikte müthiş bir çift idiler. Onlar Türk mü, Rus mu ya da başka milleten mi... Hiç bir önemi yoktu. Onlar müthiş bir çiftti. Nazım, çok çekici biri idi ve insanlarla çok çabuk kontak kurabiliyordu. Hemen ilişki kuruyordu ve sanki eski bir tanıdığınız olup çıkıyordu. Elini uzatır, 'Ben Nazım' derdi. Siz adınızı söylerdiniz ve o esnada dost olurdunuz. Bu yüzden onu çok çabuk kabullendik. Çok hoştu Türkiye'den ünlü bir şair, yazar ile birlikte olmak. Karakteri hakkında çok derin bir analiz yapamam ama diyebilirim ki çok iyi niyetli, insanlara karşı açık, şüphe duymayan, insanlara direkt yaklaşan biri idi ve biz de ona aynı şekilde yaklaşıyorduk. O çok iyi niyetli biri idi, yardıma hazır, senin acılarını ve mutluluklarını paylaşmaya hazırdı. Hele ki sen onun sanatına ilgili isen kendini tamamen ve büyük bir keyifle veriyordu. Hepimiz onun bir takım sanatsal ya da politik sorunlarının olduğunu bilirdik. Türkiye'den de bu yüzden gelmişti. Buraya gelmeye ihtiyacı vardı. Ben onu her zaman mutlu ve hayat dolu gördüm, tabii ki onun içini bilemem, içinde vatanseverlik vardır. Biz onu bize gelen açık kalpli biri olarak gördük ve onun arkasında tüm Türkiye'yi gördük. O Türkiye'nin temsilcisiydi. Nazım Rusça konuşuyordu ama zorlukla... O Rusça öğrenmeye ve konuşmaya çabalıyordu bizim de hoşumuza gidiyordu. Rus olmadığı hemen anlaşılırdı. Nazım, genelde konuşmayı seven birisi idi, zevkle konuşurdu ve biz de onu dinlerdik, fotoğraftaki görüşmemizde de tercüman aracılığı ile konuştu. O gün Nazım'ın konuşmalarını İngilizce'den Rusça'ya Komissarjevskiy çevirdi. Nazım, Rus tiyatroları hakkında, özellikle kendisinin bulunmuş olduğu tiyatrolar hakkında konuştu. Çok iyi bir espri anlayışı vardı, sorduğumuz sorulara çok çarpıcı ve yaratıcı iyi cevaplar verirdi."

 

"NAZIM, TÜRKİYE'Yİ RUSYA'YA YAKINLAŞTIRDI"

Nazım Hikmet'in Türkiye ve Rusya'yı birbirine yakınlaştırdığını vurgulayan ünlü rejisör, bunun çok önemli ve gerekli olduğunu, gelişinin kendileri için başka ülke ve milletlerle arkadaşlıkları konusunda bir ilerleme olduğunu, onun anlayışı, şiirleri, eserleri, piyeslerinin milletler ve kültürler arasında güzel bir köprücük olduğunu söyledi.

 

 

"MEZARI RUSYA'DA KALMALI"

Pavlovic, Nazım Hikmet'in mezarının Türkiye'ye götürülme tartışmaları ile ilgili ise şunları söyledi: "Tabii ki biz Nazım'ın mezarının burada kalmasını isteriz. Son günlerinde burada idi, hatırası hâlâ burada yaşıyor ve onun mezarı bizim için değerli. Eğer Türkiye istiyor ise onların da hakkı çünkü kendi yurduna dönmesi mantıklı. Biz onun burada olmasından mutluyuz, büyük bir mutlulukla onun burada olduğu günleri hatırlıyoruz, ama o aramızdan ayrıldı."

"TÜRKİYE'DE 3 YIL ÇALIŞTIM"

2005-2006 yıllarında eser sahneye koymak için Türkiye'ye davet edildiğini ifade eden Ansimov, o günleri de şöyle anlattı: "Ankara Opera ve Balesi'nde çalıştım. Ben oraya başlangıçta benden onların oynamakta olan ama iyi gitmeyen bir temsilini düzeltmem istendiği için gittim, biraz reji değişikliği yapılması lazımdı ve ben değişikliğe başladım. Çok ilginçti ama başardık, daha sonra daha başka bir temsile başladık. Ben oraya gittiğimde paskalya idi, bizim dini bayramımız, ben kiliseye gitmek istediğimi söyledim ama Ankara'da Ortodoks kilisesi sadece Bulgaristan elçiliğinde varmış ve oraya girmek için de önceden yazı ile izin alınması gerekiyormuş. Tabii biz bunun için geç kalmışız. Ben çok üzülmüştüm ama tiyatronun yönetimi bana hoş bir sürpriz yaptı. Beni Kapadokya'ya götürdüler. Beni, orada yeraltındaki Ortodoks kilisesine götürmeleri benim için bayram değil, çifte bayram olmuştu."

GEORGİY ANSİMOV PAVLOVİC KİMDİR?

3 Haziran 1922'de Ladojskaya kasabasında doğdu. 1925 yılında babasının görevli olduğu kilise kapatılınca ailesi ile Moskova'ya geldi. 1937 yılında babasının tutuklanması ve kurşuna dizilmesinin ardından bir fabrikada çalışmaya başladı. Rahip olan ve tutuklanıp kurşuna dizilen babası Rus Ortodoks Kilisesi tarafından 2005 yılında aziz ilan edildi. 1940 yılında GİTİS (Devlet Sahne Sanatları Enstitüsü) sınavlarını geçerek müzik tiyatrosu bölümüne girdi. 2. Dünya Savaşı yıllarında cephe konser grubunda görev aldı. 1947 yılında GİTİS'i bitirdi. 1955-1964 arasında dünyaca ünlü Bolşoy Tiyatrosu'nda rejisör olarak çalıştı. 1964-75 arasında Moskova Operet Tiyatrosu'nda başrejisör olarak görev yaptı. 1971 yılından bu yana da GİTİS' de ders veriyor.